بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

یكى از گناهان بزرگ كه قرآن و احادیث از آن منع كرده و به انجام دهندگان آن وعده عذاب و آتش داده اند، سخن چینى و نمامى است كه به وسیله آن بین زن و شوهر، بین دو دوست و دو برادر اختلاف و نزاع واقع مى شود و به وسیله آن خون ها ریخته ، خانه ها خراب و ویران مى شود، اسرار نهانى و پشت پرده آشكار گشته و حیثیت ها و آبروها از بین رفته و هتك مى شود و فتنها در عالم بر پا مى گردد.براى سخن چین دو نوع عذاب است ، یكى عذاب برزخى و دیگرى عذاب آخرتى . در حالى كه عذاب قیامت از عذاب برزخى سخت تر و مشكل تر است .عذاب برزخى سخن چین و نمام طبق اخبار رسیده : عذاب و آتش در قبر است . وقتى سخن چین از دنیا رفت و او را داخل قبر كردند قبرش شعله ور مى شود و او تا روز قیامت در میان آتش خواهد سوخت .
حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: كسى كه كوشش كند میان دو نفر را با سخن چینى به هم بزند و آن ها را از هم جدا كند، وقتى از دنیا رفت خداوند آتشى را بر قبر او مسلط مى كند كه تا روز قیامت او را بسوزاند و مسلط مى كند و بر او مارها و عقرب هاى سیاه را كه او را نیش ‍ زنند تا وقتى كه از قبر خارج شود، (طول نیش و دندان هاى مارها و عقرب هایى كه افراد سخن چین را نیش مى زنند صد و بیست زراع است .در حدیث معراجیه است كه حضرت رسول فرمود: در شب معراج وقتى از جهنم عبور كردم بر جمعیتى برخوردم كه لب هاى آن ها مانند لب هاى شتر بود و ملائكه گوشت هاى پهلوهایشان را مقراض مى كردند و در دهان آن ها مى گذاشتند! گفتم : اى جبرئیل ! این ها چه كسانى هستند؟ عرض كرد: افراد سخن چین و غیبت كننده در دنیا هستند.نیز از آن حضرت صلى الله علیه و آله و سلم نقل شده است كه فرمود: شبى كه مرا به آسمان بردند زنانى را دیدم كه سرشان سرخوك و بدنشان مانند بدن الاغ بود و آن ها را با هزار هزار نوع عذاب ، مجازات مى كردند. از جبرئیل سئوال كردم : عمل آن ها در دنیا چه بوده است ؟ گفت : آنان زنان سخن چین و دروغ گو بوده اند. اما عذاب آخرتى سخن چینان از این قرار است : وقتى آن ها از قبرهایشان خارج مى شوند مارها و عقرب هایى بر آن ها مسلطاند و آن ها را احاطه كرده اند تا وقتى كه داخل جهنم شوند.
سخن چین در قیامت داخل بهشت نمى شود و از نعمت هاى آن استفاده نمى كند. امام باقر علیه السلام فرمود: براى كسانى كه جهت سخن چینى و نمامى و جدایى انداختن میان مردم رفت و آمد مى كنند بهشت حرام است

للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ
تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

یكى از گناهانى كه باعث عذاب مى شود و مجازاتش ، هم در دنیا هم در قبر و هم در قیامت گریبان انسان را مى گیرد، دروغ گویى مى باشد. چون بحث ما درباره عذاب برزخى است از عذاب دروغ گو در قیامت صرف نظر مى كنیم .
روزى حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: شب گذشته شخصى پیش من آمد و گفت : برخیز، برخواستم و با او روانه شدم تا به جایى رسیدیم . در آن جا دو نفر را مشاهده كردیم یكى ایستاده و دیگرى نشسته بود، شخص ایستاده یك ((انبر)) بزرگ آهنى در دست داشت و به دهان شخص نشسته فرو مى برد و یك طرف دهان او را با آن مى گرفت و مى كشید، به طورى كه صورت و بینى و چشمان او به همان طرف بر مى گشت و به هر طرف انبر را مى كشید آن شخص نشسته هم به همان طرف خم مى شد.
تعجب كردم ! و از آن شخص كه مرا صدا زد. و از جاى خود بلند نموده بود پرسیدم : این كیست و چه كاره است و این چه صحنه اى است ؟ چرا چنین مى كند؟ گفت : یا رسول الله ! این شخص نشسته ، كسى است كه در دنیا دروغ مى گفت (و بدون توبه از دنیا رفته است )! اكنون در عالم برزخ تا فرا رسیدن قیامت ، همواره این گونه عذاب مى شود و در قیامت عذابش ‍ سخت تر خواهد بود.
مالك بن دینار مى گوید: در كتابى خواندم : هیچ خطیب و گوینده اى نیست مگر این كه گفتار او را با كردارش تطبیق مى كنند. اگر مطابق باشد خوشا به احوالش و اگر مطابقت نداشته و گفتارش غیر از اعمالش باشد، دو لب او را با قیچى هاى آتشین قیچى مى كنند. دو مرتبه لب ها بلافاصله سالم مى شوند و این عمل تا روز قیامت ادامه دارد.
انسان دروغ گو، چون با لب و دهان سخن دروغ مى گوید، در این حدیث لب و دهان را عذاب مى كنند و آن ها را با ((انبر)) به این طرف و آن مى كشند و با قیچى مى برند.
آن قدر دروغ گفتن زشت و زننده است كه خداوند، در قرآن به صاحب آن وعده عذاب داده است و ملائكه از بوى دهان دروغ گو اذیت مى شوند.

للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ
تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

تمام اعمال انسان علاوه بر چهره هاى ظاهرى خود، چهره هاى واقعى نیز دارند كه در این جهان از نظر ما پوشیده و پنهان اند چهره هاى واقعى اعمال در جهان دیگر ظاهر مى شوند و مسئله تجسم اعمال را تشكیل مى دهند.
از جمله آن ها خوردن مال یتیم از روى ظلم و ستم است كه جلوه مخصوص به خود دارد و آن جلوه در عالم برزخ و قیامت بروز و ظهور مى كند و چهره و قیافه واقعى خود را آن جا نشان مى دهد. گرچه چهره ظاهرى خوردن مال یتیم بهره گیرى و لذت بردن از غذاهاى لذیذ و رنگین است ، اما چهره واقعى و برزخى این غذاها و خوردن مال یتیم ، آتش ‍ سوزان مى باشد و همین چهره است كه در عالم برزخ و قیامت بروز و ظهور مى كند و آشكار مى شود. قرآن در این باره مى فرماید:
ععع ان الذین یاءكلون اموال الیتامى ظلما انما یاءكلون فى بطونهم نارا و سیصلون سعیرا
((آن كسانى كه اموال یتیمان را از روى ظلم و ستم مى خورند (در واقع و حقیقت )
تنها آتش مى خوردند (و شكم خود را پر از آن مى كنند) و به زودى در آتش سعیر (و آتش ) سوزانى خواهند سوخت .))
این آیه با صراحت تمام : خوردن مال یتیم را از روى ظلم و ستم ، به خوردن آتش تعبیر كرده است و مى فرماید: آنان فقط آتش سوزان مى خوردند و شكم هاى خود را از آن پر و انباشته مى كنند.
چه عمل زشتى بدتر از خوردن مال یتیم و تصرف ناروا در اموال ایشان است كه قرآن با شدت از آن نهى كرده .
هر آن كس كه با ظلم و زور و ستم
زمال یتیمان خورد بیش و كم
همانا كه آتش فرو مى برد
كه از مال ایتام بر مى خورد
به زودى به جبران این زشت كار
بیفتند در بطن سوزنده نار
بلى ، چهره واقعى هر عمل همیشه تناسب خاص با كیفیت ظاهرى آن عمل دارد، همان گونه كه خوردن مالى یتیم و غصب حقوق او، قلب او را مى سوزاند و روح او را آزار مى دهد، چهره واقعى این عمل ، آتش سوزان در برزخ و قیامت مى شود و خورنده مال را مى سوزاند.
با این حساب ، آیا افراد عاقل و با ایمان ، چنین عمل خطرناكى را انجام مى دهند كه با دست خود پاره هاى آتش سوزان را برداشته و در میان دهان بگذارند و ببلعند؟
ممكن نیست . حتى افراد كم شعورى هم حاضر به چنین عملى نیستند.
اگر مى بینیم مردان خدا و اولیاء الله ، حتى فكر معصیت را به خود راه نمى دادند، دلیلش همین بوده است كه آن ها بر اثر قدرت علم و ایمان و تقوا و پرورش هاى اخلاقى ، چهره هاى واقعى اعمال را مى دیدند و هرگز فكر انجام دادن آن ها را نمى كردند.
احادیث در نكوهش تجاوز به اموال یتیمان بسیار تكان دهنده است . حتى كمترین تعدى به اموال ایشان مشمول این حكم معرفى شده است .
در حدیثى از امام صادق علیه السلام نقل شده است : كسى سئوال كرد: مجازات آتش درباره چه مقدار از خوردن و غصب كردن مال یتیم است ؟ فرمود: در برابر دو درهم .

للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ
تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

ثروت اندوزان و كسانى كه طلا و نقره را از هر راهى كه شده به دست مى آورند و آن ها را ذخیره مى كنند، یا به عنوان گنج در دل كوه ها و داخل زمین مخفى مى كنند و در راه خدا انفاق نمى نمایند و كارهاى عام المنفعه با آن ها انجام نمى دهند و حتى حقوق واجبى را كه خداوند در آن ها قرار داده است نمى پردازند و نه خود از آن بهره مى بردند و نه دیگران ، عذابى مخصوص هم در عالم برزخ و هم در قیامت براى آنان خواهد بود كه عبرت براى دیگران باشد. قرآن در این باره مى فرماید:
ععع والذین یكنزون الذهب و الفضه و لا ینفقونها فى سبیل الله فبشر هم بعذاب الیم یوم یحیمى علیها فى نار جهنم فتكوى بها جباههم و جنوبهم و ظهورهم هذا ماكنزتم لانفسكم فذوقوا ما كنتم تكنزون
((آنان كه طلا و نقره را گنجینه (ذخیره و پنهان ) مى سازند، و در راه خدا انفاق نمى كنند، آن ها را به مجازات دردناكى بشارت بده .))
در آن روز (عالم برزخ و قیامت ) آن ها را در آتش گرم و سوزان جهنم داخل كرده و با آن طلاها و نقره ها صورت ها و پهلوها و پشت هایشان را داغ مى كنند (و به آنها مى گویند:) این همان چیزهایى است كه براى خود گنجینه و ذخیره ساختید پس بچشید چیزى را كه براى خود اندوخته اید!))
ملاحظه فرمایید، در این آیه مباركه با صراحت تمام مى فرماید: طلاها و نقره هاى داغ شده كه با آن ها بدن ها را داغ و علامت گذارى مى كنند، همان طلا و نقره هایى است كه در دنیا ذخیره كرده و حاضر نبودند مقدارى از آن ها را در راه خدا مصرف كنند، حتى حاضر نبودند خود و فرزندانشان و دیگران از آن ها سود و منفعت برند، حتى حاضر نبودند كه در برابر خدا تسلیم شوند و واجبات شرعى آن ها را بپردازند.
بدانید اى مؤ منان ! این میان
چه بسیار احبار و رهبانیان
از اموال مردم به باطل خورند
به هر چه حرام است دست آورند
كنون بر كسانى كه بس سیم و زر
ذخیره نمودند، گنج و گهر
نكردند انفاق از زر و سیم
خبرها بده از عذابى الیم
ز روزى كه در دوزخ كردگار
ذخایر گدازند از تاب نار
به پیشانى و پشت و پهلو بدان
گذازند بس داغ اندر میان
چنین است فرجام آن سیم و زر
كه كردید آن را نهان سر به سر
چشید آتشى بس برافروخته
سزاى همان گنج اندوخته
در آیه فوق چرا از میان تمام اعضاى بدن ، تنها ((پیشانى و پشت و پهلو)) ذكر شده و نامى از بقیه اعضا و جوارح برده نشده است ؟ شاید به این جهت باشد كه با آن سه عضو در مقابل محرومان و مستضعفین عكس ‍ العمل نشان مى دادند. گاهى صورت را در مقابل آنان در هم مى كشیدند و زمانى به علامت بى اعتنایى و بى توجهى ، از رو به رو شدن با آن ها خوددارى مى كردند و راه خود را منحرف مى نمودند، گاهى به آنان پشت كرده و از روى تكبر و خودخواهى توجهى به آن ها نمى كردند.
از این جهت ، این سه نقطه از بدن آن ها را با سكه هاى پرزرق و برق و با سیم ورزشان كه داخل آتش انداخته و سرخ و سوزان شده است داغ مى كنند.
آیه ذكر شده این حقیقت را مى رساند كه هیچ كدام از اعمال انسان ها از بین نمى رود و هم چنان باقى مى ماند و باعث سرور و شادى نیكان و رنج و عذاب بدان مى گردد.

للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

عذاب برزخى فراموش كنندگان قرآن

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

 للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ
تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

عذاب برزخى ربا خواران

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

یكى از گناهان كبیره كه آیات و روایات تكان دهنده اى درباره آن نازل شده است ، رباخوارى مى باشد.
قرآن در مذمت آنان مى فرماید: ((كسانى كه ربا مى خوردند در قیامت مانند جن زدگان و دیوانگان كه تعادل خود را از دست داده اند مى باشند.)
و نیز مى فرماید: ((اگر رباخواران آن را ترك نكنند باید بدانند كه با خدا و رسول به جنگ برخاسته اند.)
و روایاتى كه در این باره وارد شده است نیز تكان دهنده و خطرناك مى باشد. از جمله آنها.
حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: ((خداوند رباخوار و ربادهنده و فروشنده و خریدار و نویسنده و دو شاهد آن را لعنت است .)
و نیز آن حضرت فرمود: ((هر كس ربا بخورد، خداوند شكم او را به همان اندازه كه ربا خورده است پر از آتش جهنم مى كند.)
و فرمود: ((یا على ! ربا هفتاد جزء است ، آسان ترینش مانند آن است كه مردى در خانه كعبه با مادر خود زنا كند. یا على ! یك درهم ربا گناهش ‍ بزرگ تر است از هفتاد زنا كه همه آن ها در خانه كعبه به محارم انجام گرفته باشد.)
عذاب برزخى رباخوار هم كه در روایت آمده است از این قرار است .
حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: شبى دو نفر پیش من آمدند و گفتند: برخیز، برخاستم و با ایشان رفتیم تا در سرزمین مقدسى به نهرى رسیدیم كه آب آن قرمز بود و رنگ خون داشت . دیدیم در كنار آن ، دیدیم در كنار آن ، مردى ایستاده و اطراف او سنگهاى زیادى بود. این شخص در نهر خون شنا مى كرد و بیرون مى آمد و در كنار سنگ ها قرار مى گرفت و یكى از آن ها را بر مى داشت و داخل دهان خود مى گذاشت و مى بلعید. باز داخل نهر خون مى شد و كار خود را از اول شروع مى كرد.
از آن دو نفر پرسیدم : این شخص كیست و چه كاره بوده است ؟ عمل او در دنیا چه بوده است و چرا چنین مى كند؟
گفتند: او مردى رباخوار بوده است كه مال مردم را به وسله ربا و بدون زحمت ، از دست آنان مى گرفت و صاحب مى شد. او به همین حال خواهد بود تا روز قیامت كه به جزاى اصلى خود برسد.

     للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

عذاب برزخى دنیا پرستان

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

روزى حضرت عیسى علیه السلام با حواریون و دوستان خود در بیابان عبور مى كردند تا به یك آبادى ویران شده اى رسیدند كه تمام مردم و پرنده ها و جانوران آن مرده بودند. حضرت عیسى علیه السلام به حواریون فرمود: همه اینها بر اثر عذاب عمومى و خشم الهى به هلاكت رسیده اند؛ زیرا اگر به مرگ طبیعى به تدریج مرده بودند، یك دیگر را به خاك مى سپردند.
حواریون عرض كردند: اى روح الله ! از خدا بخواه این ها را زنده كند تا از آنها بپرسیم به سبب چه كارى گرفتار مجازات الهى شده اند تا ما از آن دورى كنیم ؟
حضرت عیسى علیه السلام از خدا خواست كه آن ها را زنده كند. به او وحى شد: آنان را صدا بزن تا جوابت را بدهند و شما از كارهاى خودشان خبردار كنند.
عیسى علیه السلام شبانه بر بالاى تپه اى رفت و فرمود: ((اى مردم این دیار))! یك نفر از میان آن ها جواب داد: ((بلى اى روح الله ! و كلمه او.))
فرمود: واى بر تو، مگر كردار شما چه بوده است كه این گونه گرفتار عذاب شده اید؟ عرض كرد: ما چند عمل زشت در دنیا انجام مى دادیم . 1- طاغوت را مى پرستیدیم . 2- دنیا را دوست داشتیم . 3- آرزوهاى طولانى و دراز داشتیم . 4- در سرگرمى ها و بازى هاى دنیا فرو رفته و از خدا غافل بودیم .
فرمود: دوستى شما به دنیا تا چه اندازه بود؟ گفت : مانند علاقه كودك به مادرش .
هرگاه دنیا به ما رو مى كرد شاد و خرسند بودیم و چون رو مى گردانید، گریان و غمگین مى شدیم .
حضرت عیسى علیه السلام فرمود: پرستش شما از طاغوت چگونه بود؟ عرض كرد: از افراد گناه كار پیروى مى كردیم و مطیع آنان بودیم .
فرمود: سرانجام كار شما به كجا انجامید؟ عرض كرد: شب در حال عافیت خوابیدیم ، و صبح خود را در ((هاویه )) دیدیم . فرمود: هاویه چیست ؟ گفت : سجین است .
فرمود: سجین چیست ؟ عرض كرد: كوهى از آتش گداخته مى باشد كه تا روز قیامت بر ما شعله ور است .
فرمود: به آنان چه گفتید و آنان به شما چه گفتند؟ عرض كرد: گفتیم ، ما را به دنیا باز گردانید تا در آن زهد ورزیم . آنان به ما گفتند: دروغ مى گویید.
عیسى علیه السلام فرمود: واى بر شما! چرا از بین مردگان كسى غیر از تو با من حرف نزد.
گفت : اى روح الله ! همه آنان با دهنه هاى آتشین ، مهار شده اند و به دست فرشتگان غضب الهى گرفتاراند. من در میان آنان بودم ولى در عمل با آنها نبودم .
وقتى عذاب آمد، مرا نیز گرفت . اكنون به تار مویى بر لبه دوزخ آویزان هستم و نمى دانم در آن واژگون مى شوم یا رهایى مى یابم ؟
عیسى علیه السلام به حواریون فرمود: اى دوستان خدا! خوردن نان خشك با نمك زبر و خوابیدن روى خاكها، بسیار بهتر است در صورتى كه همراه او عافیت دنیا و آخرت باشد

     للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

عذاب برزخى تندخویان

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

علماى شیعه معتقداند تمام اعمالى كه انسان در دنیا انجام مى دهد در قبر و عالم برزخ تجسم پیدا مى كنند و هم نشین انسان مى شوند. از جمله آنها تندخویى و بد اخلاقى است كه اگر تجسم پیدا كند به صورت سگ خواهد بود. لازم است داستانى كه یكى از علماى عامل نقل كرده و خود، در عالم رؤ یا آن را مشاهده نموده است را بیان كنیم .
مرحوم آیه الله ((مطهرى )) (ره ) از استاد بزرگ خود، مرحوم آقاى (میرزا على آقا شیرازى ) كه یكى از زاهدان بزرگ و از اهل یقین زمان خود بوده نقل كرده است :
مى گوید: یك روز استادم در ضمن درس دادن در حالى كه دانه هاى اشكشان بر روى محاسن سفیدشان مى چكید، این خواب را نقل كرد و گفت :
در عالم خواب دیدم مرگم فرا رسیده است . مردن را همان طور كه براى ما توصیف كرده اند یافتم . خویشتن را جدا از بدن دیدم و ملاحظه كردم كه مردم بدن مرا براى دفن به سوى قبرستان حمل مى كنند و به آن جا مى برند.
مرا بردند به گورستان و آن جا دفن كردند و رفتند. در این هنگام خود را تنها دیدم ، نگران شدم كه چه بر سرم خواهد آمد؟ و جه معامله با من انجام خواهد داد؟
ناگهان دیدم سگ سفیدى داخل قبرم شد. در فكر فرو رفتم كه این حیوان كجا بوده است و چرا داخل قبر من شد؟ در همان حال حس كردم كه این سگ ، صفت تند خویى و بد اخلاقى من بوده كه این جا تجسم یافته و به سراغ من آمده است .
از این قضیه خیلى ناراحت و مضطرب شدم . در حال اضطراب و نگرانى بودم كه ناگهان دیدم ، حضرت سید الشهداء در قبرم تشریف آورد و به من فرمود: ناراحت مباش و غصه مخور، من آن را از تو جدا مى كنم .
حضرت امیر المؤ منین علیه السلام در رابطه با بد اخلاقى كردن فرمود: ((تند خویى و بد اخلاقى تجسم پیدا مى كند( و در قبر و عالم برزخ رفیق انسان مى شود) و بدترین رفیق همین است )
و نیز فرمود: ((وقتى انسان را داخل قبر مى گذارند و سر گور را مى پوشانند، وحشت سر تا پاى انسان را فرا مى گیرد.) هیچ وحشتى خطرناك تر از تندخویى نیست .)
طبق روایاتى كه از حضرت رسول اله علیه السلام وارد شده است : وقتى انسان بد اخلاق از دنیا مى رود در آتش برزخى قرار مى گیرد.
و من قیامت هم در طبقه هم در طبقه پائین جهنم به سر خواهد برد

   للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

عذاب برزخى رد كنندگان حاجات مسلمانان

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

یكى از برنامه هاى دینى و انسانى براى هر فرد مسلمان ، این است كه حاجت برادر مسلمان خود را بر آورد و به فریاد او برسد.
اگر كسى قدرت داشته باشد كه حاجت مسلمانى را بر آورد و به گرفتارى او خاتمه دهد اما كوتاهى كند. خداوند او را، هم در قبر و برزخ و هم در قیامت عذاب مى كند. در حالى كه عذاب آخرتى براى او سخت تر و مشكل تر است .
اسماعیل بن عمار صیفى از امام صادق علیه السلام نقل مى كند كه آن حضرت فرمود: اى اسماعیل ! هرگاه مسلمانى بر مسلمان دیگرى او را بر طرف كند و به مشكلات از او نماید و توجهى نكند و حاجت او را بر آورده ننماید، بعد از آن كه از دنیا رفت و او را داخل قبر كردند. خداوند متعال اژدها و افعى هایى را بر او مسلط مى كند كه در قبر و عالم برزخ و تا قیامت و تا انگشت ابهام او را نیش زنند
و بعد از آن كه از قبر خارج گردید و داخل عرصات و قیامت شد. خداوند خودش حاكم است و اختیار به دست اوست . اگر بخواهد او را عفو مى كند و مى بخشید و اگر بخواهد عذابش مى نماید.
نیز از آن حضرت روایت شده است كه فرمود: اگر فردى از شیعیان ما بتواند حاجت و مشكل برادر مسلمان خود را بر آورد و كوتاهى نماید. خداوند او را مبتلا مى مكند به این كه حاجت دشمنى از دشمنان ما را براى همین جهت ((در عالم قبر)) و روز قیامت او را عذاب مى كنند
اما عذابى كه در آخرت براى افرادى كه قدرت داشته باشند مشكلى از مشكلات مسلمان را رفع نمایند و آن را حل نكنند آماده شده است از این قرار است .
فرات بن احنف از امام صادق علیه السلام نقل مى كند كه آن حضرت فرمود: اگر مؤ منى قدرت و استطاعت داشته باشد كه خدمتى به برادران با ایمان خود كند و چیزى را كه آنان محتاجند به ایشان برساند ولى ممانعت نماید و آن چیز را به آنان برساند و خدمت خود را دریغ دارد. خداوند در قیامت او را بر مى انگیزد در حالى كه صورت او سیاه و چشم هاى او زشت و ارزق و دست هاى او با غل و زنجیر بر گردنش بسته شده است و منادى فریاد مى زند و او را معرفى مى نماید به طورى كه اهل محشر همه او را مى شناسند
منادى مى گوید: این شخص كسى است كه به خدا و رسولش خیانت كرده (و حاجت مسلمانى را رد نموده و از چیزهایى كه او محتاج بوده ممانعت به عمل آورده ) است بعد از آن دستور مى دهد كه او را داخل آتش ‍ كنند.

   للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

پاداش برزخى نیكوكاران

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

مقدمه
حال كه عذاب برزخى عده اى از جنایت كاران و ظالمان از قبیل پادشاهان ، قاتلان ، زنان ، زناكاران ، سخن چینان ، دروغ گویان ، مال یتیم خواران ، ثروت اندوزان ، دنیا پرستان و تند خویان را بیان كردم . لازم دانستم درباره ثواب و پاداش هاى اعمال و كردار نیكى كه انسان در دنیا انجام مى دهد و نتیجه آن ها را در برزخ و هم چنین در قیامت مى بیند را نیز بیان كنم .
افرادى بودند كه در این جهان اعمال و كردارشان نیك بوده و در برزخ پاداش آن را گرفتند. به چند نمونه از آنان اشاره مى كنم .

پاداش برزخى سلمان
از جمله كسانى كه پاداش برزخى خود را دیدند سلمان فارسى است كه او را سلمان محمدى هم مى گویند و یكى از سابقین در اسلام و از كسانى بوده است كه براى به دست آوردن حق و حقیقت رنج ها و سختى هایى را متحمل شد تا آخر الامر به مقصود خود رسید. ایشان در اثر ایمان كامل و راى درست و فداكارى كه راجع به اسلام و پیامبر علیه السلام و احكام داشت ، پاداش عظیمى در عالم برزخ به او دادند. ابن عباس مى گوید: بعد از مرگ سلمان ، او را به خواب دیدم . در حالى كه تاجى از یاقوت بر سر و حله هاى بهشتى بر تن و زر و زیور بر اعضاى بدن خود داشت و مانند پادشاهان بر تختى نشسته است .
از روى تعجب گفتم : تو سلمانى ؟! جواب داد: آرى ، گفتم : تو همان آزاد شده پیامبر اسلام علیه السلام هستى ؟ گفت : بلى ، گفتم : اى سلمان ! آیا این پاداش و منزلت نیك را خداوند به تو عنایت فرموده است ؟ گفت : بلى .
گفتم : اى سلمان ! در بهشت بعد از ایمان ، چه چیزى فضیلتش از همه بیشتر است ؟ گفت : اى ابن عباس ! بعد از ایمان به خدا و رسولش ، چیزى با فضیلت تر در بهشت از دوستى امیر المؤ منین علیه السلام و اقتدا كردن به آن حضرت ندیدم

   للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

پاداش برزخى روضه خوانى

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

یكى از علماى بزرگ كه تازه از نجف اشرف به وطنش برگشته بود و بسیار دوست مى داشت كه به مجالس روضه خوانى و عزادارى حضرت سیدالشهداء علیه السلام حاضر شود. مى گفت :
روزى به مجلس روضه خوانها رفتم . آنها قبل از آن كه روضه را شروع كنند مزاح زیادى كردند كه من خوشم نیامد. در میان آنها ((سید)) روضه خوانى بود كه بیشتر از همه مزاح مى كرد و من از او بیشتر متنفر بودم .
تصمیم گرفتم دیگر به مجلس آنان نروم . شب در عالم رؤ یا دیدم قیامت برپا شده است و مردم دسته دسته از پل صراط مى گذرند و به بهشت مى روند. وقتى من خواستم از صراط بگذرم ، دیدم آن را طورى ساخته اند كه به هیچ وجه نمى توان از آن گذشت و به نظر مى رسید غیر قابل عبور است . ولى همان ((سیدى )) كه در مجلس روضه خوانى زیادتر مزاح مى كرد از آن طرف صراط پرواز مى كند و خود را به این طرف مى رساند. بعضى از افراد را انتخاب مى كند و آنان را در بغل مى گیرد و پرواز مى كند و از صراط عبورشان مى دهد و به بهشت مى رساند. من هم دست به دامن او شدم و گفتم : اگر مرا هم از صراط ببرید متشكر خواهم بود.
او هم مرا بغل گرفت و با یك حركت از صراط عبور داد و آن طرف صراط گذاشت و گفت : آن طرف را نگاه كن ، آنها درهاى بهشت است .
به طرفى كه او اشاره مى كرد نگاه كردم ، دیدم بهشت درهاى زیادى دارد كه در پشت بعضى از آنها ازدحام جمعیت زیاد بود ولى پشت یكى از آنها بسیار خلوت به نظر مى رسید. آن ((سید)) گفت : چون تو عالم و مجتهدى باید از آن در وارد بهشت شوى . باز به آن درى كه او اشاره كرد نگاه كردم دیدم پشت آن در، صف طولانى از علما بسته شده است و در هر چند ساعت فقط یك نفر را صدا مى زنند.
گفتم : آیا ممكن است از آن درى كه خلوت تر مى باشد وارد بهشت شوم ؟ گفت : نه ، آن در، متعلق به حضرت سیدالشهداء علیه السلام است و مخصوص روضه خوانها مى باشد. اگر تو هم روضه خوانده باشى مى توانم ترا از آن در ببرم . گفتم : نه ، متاءسفانه این توفیق را تا به حال نداشته ام . گفت : پس راهى براى شما وجود ندارد باید از همان در شلوغ وارد بهشت شوى .
گفتم : خواهش مى كنم ، براى من كارى بكن . سید مقدارى فكر كرد و گفت : بیا همین گوشه بنشینیم ، من مستمع مى شوم و تو هر طور كه مى توانى روضه اى بخوان تا ترا از آن در، ببرم و به حضرت امام حسین عرض كنم : تو هم روضه خوان هستى .
گفتم : بسیار خوب . همان گوشه نشستم و روضه اى خواندم و او گریه مى كرد. بعد گفت : حالا بیا با هم از این در، وارد بهشت شویم . او دست مرا گرفت وارد بهشت كرد. وقتى وارد شدم دیدم آن طرف ، بهشت تختى گذاشته و حضرت امام حسین علیه السلام روى آن نشسته و دفتر بزرگى در مقابلشان گذاشته است و آن حضرت اسامى روضه خوانها را در آن دفتر ملاحظه مى فرمایند.
بالاخره ((سید)) جلو رفت و گفت : قربانت گردم این بار هم یك روضه خوان آورده ام . حضرت امام حسین علیه السلام رو به من كرد و فرمود: اسمت چیست ؟
گفتم : شیخ ((رمضان على ))، حضرت دفتر را نگاه كرد سپس سرشان را بالا نمود و رو به آن سید كرد و فرمود: ما روضه خوانى به این اسم نداریم .
آن ((سید)) گفت : یا جدا، به جان خودتان قسم مى خورم خودم روضه اش را گوش داده ام و او براى من روضه خوانده است .
حضرت امام حسین علیه السلام تبسمى فرمود و گفت : بسیار خوب به خاطر تو وارد بهشت شود، مانعى ندارد.
آن عالم بعد از خواب ، مقید بود كه هر طور ممكن است در مجالس ‍ روضه خوانى برود و روضه بخواند و نام خود را در زمره روضه خوانها قرار دهد

   للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

پاداش برزخى همزه و جعفر

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

ابن علقمه مى گوید: روزى رسول خدا صلى الله علیه و آله نماز صبح را با ما به جا آورد. سپس متوجه ما شد و فرمود: اى جمعیت ! دیشب عمویم حضرت همزه و پسر عمویم جعفر را در خواب دیدم كه در جلوى ایشان طبقى از میوه سدر گذاشته بود و آن دو نفر مشغول خوردن از آن بودند. مدتى از آن خوردند ناگهان میوه سدر، خود به خود تبدیل به انگور شد. مدتى از آن خوردند ناگهان انگور تبدیل به رطب شد، مدتى مشغول خوردن از آن شدند. به آنان نزدیك شدم و گفتم : پدرم فداى شما باد. (به من خبر دهید) كدام عمل در عالم برزخ و آخرت از همه اعمال بافضیلت تر است ؟
گفتند: یا رسول الله ! پدر و مادرمان به فداى شما باد، بهترین عمل در این جا سه عمل است . اول ، درود و صلوات فرستادن براى شما. دوم ، آب دادن به مردم تشنه (یا حیوانات ) و رفع تشنگى از آنها كردن . سوم ، دوستى على بن ابى طالب را در دل داشتن .
آرى ، جزاى كسانى كه جان عزیز خود را در راه اسلام و مكتب و رهبرشان بدهند باید در عالم برزخ دائما مشغول به خوردن میوه هاى گوناگون برزخى باشند و این تا روز قیامت ادامه دارد.

   للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani

پاداش برزخى دعبل خزایى

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

دعبل خزایى یكى از بهترین شعرا و مداحان و یكى از شیعیان و محبین اهل بیت عصمت و طهارت بوده است . در سال وفات امام صادق علیه السلام سنه 148 متولد شد و در سنه 246 در سن 98 سالگى در شهر ((شوش )) وفات كرد.
وقتى اشعار؟ موسوم به مدارس آیات را سرود و در خراسان به خدمت امام هشتم على بن موسى الرضا علیه السلام رسید و براى آن حضرت خواند. امام كیسه اى كه صد دینار رضوى (یا سه هزار درهم ) كه به نام آن حضرت سكه زده بودند و لباس خزى را به وصله داد.
دعبل همه كارهایش خوب و مورد پسند امام واقع شده بود فقط یك كار غلط و ناپسند داشت و آن ، این بود كه تا موقع مرگش عادت به شرب خمر داشت .
از اباالحسن داود بكرى نقل شده است كه گفت : از على ، پسر دعبل شنیدم گفت : موقع مرگ پدرم دیدم رنگش تغییر كرد و زبانش بند آمد و صورتش ‍ سیاه شد.
(شكى در دل من پیدا شد) و نزدیك بود از مذهبش برگردم ، وقتى او را دفن كردیم بعد از سه شب ، پدرم را در خواب دیدم ، در حالى كه لباسها و كلاه سفیدى در تن و سر دارد.
مى گوید، به او گفتم : اى پدر! خداوند متعال با تو چه كرد؟ (آن تغییر قیافه و گرفتگى زبان و سیاهى صورت تو براى چه بود و این لباسهاى فاخر و قیافه زیبا چیست )؟
گفت : اى فرزند! آن وضعیت كه هنگام مرگ دیدى در اثر مشروبى بود كه گاهى اوقات مى خوردم ، و این سیاهى صورت در عالم برزخ ادامه داشت تا وقتى حضرت رسول صلى الله علیه و آله را دیدم ، در حالى كه او لباسهاى فاخرى پوشیده و كلاه سفیدى سر او بود.
فرمود: تو دعبلى ، گفتم : بلى یا رسول الله ! فرمود: از جمله اشعارى كه براى فرزندم گفته اى برایم بخوان ، دو فرد از اشعار خود را براى آن حضرت خواندم .
او (خوشحال شد) و فرمود: ((احسنت )) و شفیع من شد. صورتم سفید و زبانم باز گردید و این لباسهاى فاخر و سفید را به من عنایت فرمود. بعد اشاره به لباسهاى خود كرد و گفت : اینها عطاى آن حضرت است .

   للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: چهارشنبه 12 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani